Rampen zijn van nature moeilijk te voorspellen. Pandemieën, zoals aardbevingen, bosbranden, financiële crises en oorlogen, zijn niet normaal verdeeld; er is geen historische cyclus die ons helpt de volgende catastrofe te voorspellen. Maar als het noodlot toeslaat, zouden we beter voorbereid moeten zijn dan de Romeinen waren toen de Vesuvius uitbarstte, of de middeleeuwse Italianen toen de Zwarte Dood toesloeg. We hebben tenslotte de wetenschap aan onze kant. Toch werd er in 2020 door veel ontwikkelde landen, waaronder de Verenigde Staten, slecht gereageerd op een nieuw virus uit China. Waarom? Waarom hebben slechts een paar Aziatische landen de juiste lessen geleerd van SARS en MERS? Hoewel populistische leiders zeker slecht presteerden toen ze werden geconfronteerd met de COVID-19 pandemie, betoogt Ferguson dat er diepere pathologieën aan het werk waren – pathologieën die al zichtbaar waren in onze reacties op eerdere rampen.
In boeken van bijna twintig jaar geleden, waaronder Colossus, The Great Degeneration en The Square and the Tower, heeft Ferguson de zwakheden van het moderne Amerika bestudeerd, van imperiale overmoed tot bureaucratische sclerose en online fragmentatie.
Gebruikmakend van meerdere disciplines, waaronder economie, cliodynamica en netwerkwetenschap, biedt Doom niet alleen een geschiedenis maar ook een algemene theorie van rampen, die laat zien waarom onze steeds bureaucratischer en complexere systemen er steeds slechter in worden. ´Doom´ is de les van de geschiedenis die dit land – en het Westen als geheel – dringend moet leren, als we de volgende crisis beter willen aanpakken en de ultieme crisis willen voorkomen. Tekst in het Engels.