Toen Groot-Brittannië in 2016 stemde om de Europese Unie te verlaten, beschuldigden de 48 procent die wilden blijven en de 52 procent die wilden gaan elkaar van domheid, fraude en verraad. In werkelijkheid herhaalde het Brexit-debat slechts een script dat tienduizend jaar eerder was geschreven, toen de rijzende zeeën de Britse eilanden fysiek scheidden van het Europese continent. Sindsdien is geografie het lot – maar het zijn de mensen die beslissen wat dat lot betekent. Ian Morris, de veelgeprezen auteur van Why the West Rules for Now, beschrijft hoe technologie en organisatie de arena van Groot-Brittannië gestaag hebben vergroot en hoe de mensen hebben geprobeerd dit in hun voordeel te gebruiken. De eerste 7500 jaar waren de Britten nooit meer dan bijrolspelers aan de westelijke rand van een Europees toneel, worstelend om een rol te vinden tussen grotere, rijkere en meer geavanceerde rivalen op het vasteland. Tegen 1500 na Christus hadden nieuwe soorten schepen en regeringen het Europese toneel echter veranderd in een Atlantisch toneel; met het Kanaal als barrière veranderde Engeland de Britse eilanden in een Verenigd Koninkrijk dat een wereldwijd rijk creëerde. Sinds 1900 wordt Groot-Brittannië, dankzij de snelle globalisering, overschaduwd door Amerikaanse, Europese en – in toenemende mate – Chinese actoren. Groot-Brittannië heeft bij het zoeken naar een plaats in de wereldeconomie op alle verkeerde plaatsen gezocht. Dit boek laat zien dat de grote vraag voor de huidige eeuw niet is wat te doen met Brussel, maar wat te doen met Beijing.